ایکیا در مسابقه ی کیفیت برنده شد!

در سپتامبر 1964، مقاله‌ای هیجان‌انگیز در یک مجله طراحی داخلی سوئدی منتشر شد که ادعا می‌کرد یک صندلی 33 کرون (3.30 یورو) از IKEA بهتر از یک صندلی تقریباً یکسان است که پنج برابر قیمت دارد. IKEA خوشحال شد، اما بقیه صنعت مبلمان خشمگین شدند و تهدید کردند که مجله را تحریم خواهند کرد.

به هر حال، توضیح این که چگونه قیمت‌های پایین و کیفیت بالا می‌توانند در کنار هم قرار گیرند، چالش بسیار زیادی وجود داشت. اینگوار برای کمک به او، اریک برگلوند، مدیر کل و رئیس تحقیقات انجمن صنعت مبلمان سوئد را در اختیار داشت. اریک برگلوند و اینگوار به طور گسترده در مورد کیفیت مکاتبه کردند و این به اینگوار ایده هایی در مورد نحوه ارتباط IKEA با مشتریانش داد. برای نشان دادن اینکه IKEA چقدر در مورد الزامات کیفیت جدی است، چندین صفحه در کاتالوگ بر روی نحوه آزمایش قطعات مختلف مبلمان تمرکز کردند. متون طولانی و مفصل توضیح می‌دادند که چگونه مبلمان روکش شده توسط پیستون‌ها و صفحات فشار به اطراف فشار داده می‌شوند و چگونه روی میزها در معرض گرما و ریختن الکل قرار می‌گیرند.

در حول و حوش زمانی که اینگوار کامپراد سعی داشت مشتریانش را متقاعد کند که کیفیت بالا و قیمت پایین می توانند با هم هماهنگ شوند، اولین مجله طراحی داخلی سوئدی منتشر شد: Allt i Hemmet، به معنای واقعی کلمه «همه چیز در خانه». سردبیر جوان، ماریان فردریکسون، نماینده نوع جدیدی از روزنامه‌نگاری مصرف‌گرا بود که هم حرفه‌ای و هم تأثیرگذار بود. او می خواست در مورد چیزهایی بنویسد که مصرف کنندگان به آنها علاقه داشتند و در اوایل دهه 1960 بسیاری از آنها به IKEA علاقه داشتند. اما در همان زمان، بسیاری از «نخبگان طراحی» آن روز به IKEA بسیار تحقیر آمیز نگاه می کردند. روزنامه نگاران و طراحان داخلی به طور یکسان، ایکیا را به عنوان یک شرکت سفارش پستی ارزان، با مبلمانی با طراحی ضعیف و کیفیت مشکوک می دیدند. اما ماریان فردریکسون شروع به فکر کردن کرد که اگر مردم به خرید در IKEA ادامه دهند، آیا این تصویر منفی واقعاً می تواند درست باشد؟ او متقاعد شده بود که مصرف کنندگان از آزمایش مناسب این صنعت استقبال می کنند و تصمیم گرفت نگاه دقیق تری به محصول تازه وارد از اسمالند بیندازد.

اینگوار کامپراد و پسر عمویش اینگا بریتا بیلی، که مدیر این محدوده بود، وقتی ماریان فردریکسون به IKEA رسید، می لرزیدند. آنها نام خبرنگار جوان را شنیده بودند و متعجب بودند که چه خبر است. خوب، ایده او خرید مبلمان از IKEA و تحویل آن به استکهلم بود. سپس Allt i Hemmet مبل‌های IKEA، میزهای ناهارخوری، قفسه‌های کتاب و لامپ‌های IKEA را با محصولات دیگر فروشندگان مبلمان مقایسه می‌کند. طراحی، عملکرد، قیمت و کیفیت به دقت مورد بررسی قرار می گیرد و به خوانندگان تصویری عینی از آنچه صنعت مبلمان ارائه می دهد داده می شود. این یک پروژه جاه طلبانه بود. مجله از کل اتاق‌های مجهز به محصولات هر شرکت عکس‌برداری ترتیب داد. سپس اتاق ها قیمت گذاری و مقایسه شدند. تفاوت قیمت بین IKEA که کمترین قیمت اتاق را داشت و رقیب مجلل آن (در آن زمان) مبلغ سرگیجه‌آور 6000 کرون (600 یورو) بود. اما مطمئناً هرکسی که گزینه گران قیمت را می خرید کیفیت بسیار بالایی دریافت می کرد. یا آنها بودند؟ و این زمانی بود که احساس واقعی آشکار شد: IKEA تمام تولید کنندگان مبلمان رقیب خود را در مورد کیفیت شکست داد! صندلی ÖGLA که فقط 33 کرون (3.30 یورو) قیمت دارد، بالاترین امتیاز را برای دوام به دست آورد.

قبلاً در دهه 1950، IKEA شروع به آزمایش مواد جداگانه کرد تا بتواند کیفیت خوب را تضمین کند، و در دهه 1960 عملیات آنقدر گسترده بود که این شرکت آزمایشگاه آزمایش کوچک خود را در Älmhult ساخت. در آزمایشگاه، مردان و زنان با کت‌های سفید، مقاومت در برابر ضربه را در ساختار مبلمان و استحکام منسوجات مختلف آزمایش کردند. ماشین های تنش صندلی به صورت شبانه روزی در آزمایشگاه آزمایش کار می کردند تا هر گونه ضعف در ساخت و ساز را آشکار کنند. آنها همچنین برای بازاریابی مفید بودند. سال‌ها در کاتالوگ ظاهر می‌شدند، و در دهه 1970، صندلی‌های فشاردهنده از ناشناس بودن آزمایشگاه خارج شدند و در فروشگاه‌ها به نمایش درآمدند. آنها در موارد بزرگ پرسپکس ظاهر می شدند و اغلب روی صندلی راحتی POEM/POÄNG کار می کردند. هیچ مشتری نباید شک داشته باشد که IKEA کیفیت را جدی گرفته است.